Powstanie warszawskie

Czy to dobrze że wywołano powstanie warszawskie?

Tak i nie
Tak, ponieważ dało ono nadzieję Polakom na wyzwolenie, oraz pokazało, że nie ugniemy się przed najeźdźcą
Nie, ponieważ kosztowało większość budynków Warszawy, oraz 200 000 istnień ludzkich

Pytanie: Kiedy wybuchło, ile trwało i ile osób brało udział w powstaniu Warszawskim

Zastanówcie się czy była to rozsadna decyzja?? Jak przebiegały przygotowania? Na jaką pomoc moglismy liczyć? Jaki mamy uzbrojenie?

Według mnie decyzja była podjęta zbyt pochopnie i jeśli mogę użyć takiego słowa nieodpowiedzialnie. Bez konkretnego wsparcia ze strony innych państw uważam, że to powstanie nie mogło być wygrane przez stronę Polską. Wielka Brytania nie chciała udzielić nam większej pomocy i nalegali na rozmowy Mikołajczyka z Józefem Stalinem, a USA chciało rozwijać swoje interesy z ZSRR. AK posiadało tylko 6 samolotów, ilość broni pozwalała na uzbrojenie ok 3500 żołnierzy. Sam Władysław Anders powiedział, że gdy brakuje broni - nie daje się rozkazu do walki. Osoby walczące broń często zdobywały dopiero w trakcie walk. W tym wypadku mogliśmy liczyć tylko na szczęście.

Armia Krajowa w Warszawie była właściwie bezbronna. Ilość posiadanej broni pozwalała na uzbrojenie zaledwie 3500 żołnierzy. Broń mieli zdobyć dopiero po pierwszym natarciu na silnie obsadzone, umocnione i bronione przez Niemców obiekty. Spodziewano się, że będzie to łatwe zadanie, ponieważ Niemcy już będą zdemoralizowani perspektywą nieuchronnej klęski. Ich zdaniem furia pierwszego natarcia miała wyrównać niewielką ilość broni, a o ostatecznym wyniku walki miało przesądzić wejście do Warszawy Armii Czerwonej.

Uważam, że decyzja o wybuchu powstania warszawskiego była w swoim założeniu nieco naiwna. Polacy nie posiadali odpowiedniego uzbrojenia, a oczekiwanie wsparcia ze strony aliantów zachodnich, którzy nie kwapili się bynajmniej z pomocą na początku kampanii wrześniowej, można uznać za marzenie ściętej głowy. Jednocześnie mam wrażenie, że łatwo nam jest oceniać powstanie, ponieważ nie żyjemy w tamtejszych realiach i trudno nam sobie wyobrazić nastroje na ulicach wojennej Warszawy. Ludzie, którzy po raz drugi utracili swoje państwo, znajdujący się pod kontrolą dwóch wielkich mocarstw, nie mogli znieść bezczynności - powstanie wydawało im się jedyną szansą na uzyskanie niepodległości.

Uważam, że decyzja o wybuchu powstania została podjęta pod wpływem impulsu, bez dokładnego przemyślenia sprawy, Polacy zobaczyli w oddali możliwość i kurczowo oraz naiwnie się jej uczepili. Nie mieliśmy szans z wrogiem, nie posiadaliśmy wystarczającego uzbrojenia i tak naprawdę wszystko opierało się na sile i pomocy aliantów z zachodu. a nie naszej własnej. Było to odległe marzenie, zbyt mało realne, aczkolwiek dało ono chociaż chwilową nadzieje naszym obywatelom. Uważam, że nam akurat łatwo jest oceniać ich decyzję z góry, siedząc w bezpiecznym i ciepłym domu. Wtedy napewno wydawała się jedyna możliwa opcja, sytuacja stale się zmieniała i nikt nie wiedział co przyniesie jutro.

Moim zdaniem decyzja o zaczęciu powstania nie była rozsądna. Nie byliśmy odpowiednio przygotowani. Mieliśmy za mało żołnierzy i broni. Nie mieliśmy również wyraźnego wsparcia od innych państw. Polacy byli myślę już zmęczeni byciem pod wpływem innych państw i zbyt pochopnie, bez odpowiedniego przygotowania wykorzystali okazję do walki.

Uważam, że trudno jest mówić o tym, czy powstanie było dobre albo złe. Teraz oczywiście możemy analizować i oceniać skutki, jakie niosło ono za sobą, ale ówcześni ludzie nie mieli takiego przywileju. Wszystko działo się tu i teraz, a Polacy nie byli w najlepszej sytuacji — z jednej strony byli okupowani przez Niemcy, z drugiej mieli świadomość nadchodzących wojsk rosyjskich. Na pewno czuli się sfrustrowani — chcieli zrobić coś, aby odzyskać swój kraj, na swoich zasadach. Nie byli przygotowani, nie mieli broni, w dodatku opierali się po części na nieprawdziwych informacjach. Nie można powiedzieć, że decyzja o wybuchu powstania nie była rozsądna. Myślę, że była to raczej rozpaczliwa próba zrobienia czegokolwiek — poza czekaniem na radziecką armię z założonymi rękami. Trudno jednak powiedzieć, czy była słuszna — zwłaszcza, że kosztowała życia setek tysięcy ludzi.

Według mnie wywołanie powstania może i było trochę nierozsądne ze strony Polaków, ale podczas trwającej już ok.5 lat wojnie nawet te kilka dni "wolności" mogły przywrócić wiarę w zwycięstwo. Zryw wolnościowy podbudował morale warszawiaków i obudził uśpioną nadzieję na lepsze jutro.

OK, Zbierzcie jeszcze informacje co wiecie o powstaniu?

I dodatkowo- czy powstanie wybuchło wszędzie o tej samej porze, czy Niemcy byli zaskoczeni, czy armia Berlinga nam pomogła lub brygada S. Sosabowskiego (pamiętacie czy mogliśmy liczyć na udział Sosabowskiego?)Jakie były konsekwencje powstania (rozkaz Hitlera?). Co ze zrzutami?

Uważam, że ocena słuszności powstania warszawskiego nie jest łatwa, szczególnie że robimy to, posiadając wiedzę, której powstańcy posiadać nie mogli. Na pewno dowództwo miało wtedy świadomość, że żołnierzom brakuje broni. Zakładali, że zdobędą ją na wrogu, jednak nadal było to tylko założenie. Czy moralne jest dać ludziom rozkaz walki, wiedząc, że nie mają się czym bronić? Zdawali też sobie sprawę, że nie mogą liczyć na dużą pomoc ze strony Zachodu. Tego, czego nie udało się przewidzieć, choć ostrzegała przed tym część dowódców, to postawy Armii Czerwonej, która nie tylko sama nie udzieliła wsparcia Warszawie, ale też zabroniła lądować aliantom na opanowanych przez siebie lotniskach. Tymczasem właśnie na jej pomocy oparto plany zwycięstwa. Nie spodziewano się także aż takiej obojętności Zachodu. Nie same więc tylko decyzje dowódców były przyczyną klęski powstania warszawskiego. Powstanie wybuchło w momencie, kiedy sytuacja polityczna zdecydowanie temu nie sprzyjała, jednak dowództwo nie miało tego pełnej świadomości, opierało się wręcz częściowo na błędnych przesłankach. Trzeba też wspomnieć, że na wojnie właściwie nie da się podejmować całkowicie dobrych decyzji. Być może uznano, że dla przewidywanych korzyści warto zaryzykować, ceną tego ryzyka była jednak męczeńska śmierć tysięcy ludzi. Bez względu na ocenę słuszności decyzji o powstaniu zawsze należy docenić bohaterstwo powstańców warszawskich.  

Powstanie planowo miało wybuchnąć o 17.00, jednak pierwsze strzały oddano już przed 14.00 na Żoliborzu. Walki rozpoczęły się także wcześniej na Woli i Śródmieściu Północnym - około 16.00. Niemcy nie do końca byli zaskoczeni, ponieważ opracowywano plany stłumienia ewentualnego powstania od początku okupacji, a od początku 1944 nabrało to jeszcze tempa. Armia Berlinga próbowała nam pomóc, jednak jej żołnierze nie byli wyszkoleni do walk w mieście i byli pozbawieni wsparcia, dlatego ponieśli bardzo duże straty. Zrzuty były bardzo utrudnione, ponieważ samoloty musiały przebywać bardzo długą trasę, gdyż Stalin zabronił im lądowania na lotniskach w strefie opanowanej przez Armię Czerwoną. Duża część zrzutów dostała się w ręce niemieckie. Samodzielna Brygada Spadochronowa Stanisława Sosabowskiego bardzo chciała wziąć udział w walkach, jednak Wielka Brytania nie wyraziła na to zgody z przyczyn politycznych, wojskowych, ale też technicznych - samoloty, których można było użyć do operacji miały zbyt mały zasięg, były powolne i nieuzbrojone. Żołnierze z Brygady buntowali się przeciw takiemu stanowi rzeczy, część odmawiała jedzenia. Konsekwencją powstania było wydanie przez Hitlera rozkazu o zrównaniu Warszawy z ziemią, nazistom nie wolno było brać żadnych jeńców.

Moim zdaniem, ciężko jest ocenić czy decyzja o wybuchu powstania była rozsądna. Aby dokonać tego osądu, musielibyśmy zrozumieć co działo się w umysłach ówczesnych powstańców i dowódców. Czas okupacji zniszczył życie i psychikę Polaków. Poza tym, człowiek, znajdujący się w sytuacji stresowej i podbramkowej często podejmuje nieracjonalne decyzje (obawiano się m.in. o rozbicie konspiracji).

Powstanie wybuchło w innych godzinach w różnych dzielnicach (planowano je na godzinę 17:00).
Siły powstańców liczyły ok. 25 tyś.
Zapasy amunicji powstańcom miały wystarczyć na 2-3 dni walk.
Powstańcy zdobyli: Śródmieście, Powiśle, Wolę, Stare Miasto, Dolny Mokotów i Żoliborz.
Nie zdobyto: lotniska na Okęciu, mostów na Wiśle, bazy gestapo w Alei Szucha.
Hitler wydał rozkaz zrównania Warszawy z ziemią.
Alianci udzielili ograniczonej pomocy w postaci zrzutów żywności i broni.
Stalin zatrzymał swoje wojska na Pradze i udawał, że nie ma powstania.
Z czasem Niemcy zyskiwali kontrolę nad Warszawą, a powstańcom brakowało broni, żywności i wody.
Powstanie upadło 2 października 1944r.
85% Warszawy legło w gruzach, a śmierć poniosło 10 tyś. żołnierzy AK i 120-180 tyś. cywilów.

Patrząc na straty, nieadekwatne do osiągniętych wyników, uważam że decyzja o wybuchu powstania była nierozsądna.

Według mnie dowódcy powstania mogli zdawać sobie sprawę z nikłych szans powodzenia, ale podjęli decyzję że chociaż chwilowe wyrwanie się z rąk okupanta i chociaż krótki czas wolności jest wart tej walki którą musieli podjąć. Tak wiec powstanie może i nie miało zbyt dużych szans, ale ludzie potrzebowali sie zbuntować. Pomimo że ostatecznie powstanie według mnie nie przyniosło skutków adekwatnych do strat, to jednak było przejawem ogromnej siły woli i patriotyzmu ludzi żyjących wtedy w Warszawie.

Bardzo dobrze:)Zrzuty nie zawsze dochodziły do Polaków, czasem tak bywało że np. broń lądowały gdzieś na północy Warszawy a amunicja do niej na południu; sytuacja była dynamiczna, alianci nie wiedzieli że załozmy w danym dniu juz konkretna dzielnica była zdobyta, zrzucali broń Niemcom (znamy już to z market garden) Stalin nie pozwala lądować na lotniskach radzieckich, alianci muszą tankować we Włoszech ( trzeba wziać więcej benzyny, mniej ekwipunku). No i z małej wysokości tego nie zrzucano (żeby nie zostać zestrzelonym)

Tak, alianci przed powstaniem powiedzieli nam że nie pomoga, mimo wszystko sa zrzuty. Bór Komorowski marzy o brygadzie Sosabowskiego (ale wiemy że to jest nierealne, nie było takich obietnic, a sama brygada nie była dostosowana do walki w miescie)

Rosjanie też nie obiecywali nam pomocy a jestesmy po zerwaniu stosunków dyplomatycznych, po akcji Burza gdzie morduja lub wcielają Polaków do Armii Czerwonej


Jest jeszcze jedna rzecz: decyzja o powstaniu była podejmowana w końcu lipca, część dowodców/ polityków była za część przeciw. Dochodzi do dziwnego zdarzenia 31 VII- zebranie miało się odbyć o 18 ale część dowódców tych którzy byli za powstaniem przyszła o 17 i przekonała Bora Komorowskiego do powstania, jak reszta dołączyła Komorowski powiedział że już wydał rozkaz. faktycznie i tak rozkaz mógł być cofnięty bo kurierzy dostarczyli go 1VIII rano. Niektórzy mówią że sytuacja była "ukartowana"
Swoja droga oddział z Żoliborza zaczął powstanie wcześniej o 14, bo idąc na miejsce zbiórki natknął się na oddział niemiecki i rozpoczęła się strzelanina.
Zwrócę uwagę na postać Leopolda Okulickiego(zwolennika powstania), dziś dla nas jest bohaterem sądzonym w procesie 16 w Moskwie, ale jest grono młodych historyków którzy uważają ze został złamany na Łubiance( więzienie radzieckie) i działał jako szpieg ZSRR. Nie mamy na to dowodów ale zwracam uwagę bo może za lat xxxx coś będzie wiadomo. W kazdym razie jest to ryzykowne/głupie powierzać komuś kto był więziony na Łubiance szefostwo AK. ( Nie mamy pewności czy został złamany a zobaczcie że zeznania po powstaniu pochodzą od niego-tekst źródłowy)

Z militarnego punktu widzenia mozemy wymieniac co było bez sensu, natomiast powstańcy mówią że oni chcieli bić się z Niemcami i odpłacić im za niewolę i z tym nie mozemy dyskutować. Dla nich powstanie miało sens. ( Przy okazji argument Okulickiego że gdyby nie było powstania młodzi by sami rzucili się do walki z Niemcami nie jest dobry, to byłaby nieprawda, młodzi byli bardzo karni, słuchali sie przełożonych)

Jak macie ochotę to jeszcze piszcie- będę czytać. Ale już w przyszłym tygodniu zmieniamy temat na żołnierzy wyklętych. Na razie oglądajcie Generała Nila.