Powstanie warszawskie

Która dzielnica Warszawy miała najwyższe stawiennictwo w godzinę "W"? Ile około wynosiło?

Najwyższe stawiennictwo było w Śródmieściu. Wynosiło trochę ponad 60%.

Gdzie i o której godzinie padły pierwsze strzały powstania?

Planowane rozpoczęcie był o godzinie 17:00 1 sierpnia, lecz na Woli rozpoczęło się o 14:00.

Jaka była reakcja Armii Czerwonej na wieść o rozpoczęciu walk?

Po wybuchu powstania Armia Czerwona wstrzymała ofensywę na kierunku warszawskim, a radziecki dyktator konsekwentnie odmawiał udzielenia powstaniu poważniejszej pomocy. Wsparcie udzielone powstańcom przez USA i Wielką Brytanię miało natomiast ograniczony charakter i nie wpłynęło w sposób istotny na sytuację w Warszawie. W rezultacie słabo uzbrojone oddziały powstańcze przez 63 dni prowadziły samotną walkę z przeważającymi siłami niemieckimi.

Kto dowodził siłami niemieckimi w czasie powstania?

Na początku generał Stahel a później Eirich von dem Bach - Zelewski

Na początku generał Stahel a później Eirich von dem Bach - Zelewski

Kto podpisał akt kapitulacji powstania ?

Akt kapitulacji podpisał gen. Bór-Komorowski.

Jak Polacy wyobrażali sobie powstanie?

Polacy spodziewali się, że będący w odwrocie przed Armią Czerwoną Niemcy nie będą w stanie stawić skutecznego oporu i powstanie zajmie ok 3 dni. Po zwycięstwie, AK miało zostać gospodarzem w stolicy i w ten sposób powitać Rosjan. Wzmocniło by to znacząco pozycję rządu RP w Londynie i mogło pokrzyżować plany Stalina chcącego zrobić z Polski komunistyczną marionetkę.

Jakie było zachowanie ludności cywilnej w czasie walk?

Warszawiacy chronili się przed bombami w piwnicach, w których szybko zaczęło brakować żywności, pitnej wody, środków opatrunkowych i lekarstw, a chorych, rannych i poparzonych wciąż przybywało. Niewiarygodny ścisk oraz fatalne warunki sanitarne sprzyjały rozwijaniu się chorób zakaźnych m.in. biegunki, tyfusu i czerwonki. Ukrywającym się nieustannie towarzyszył też strach przed zasypaniem oraz niemieckimi represjami.
Ludność cywilna także pomagała powstańcom. Pokazywali im bezpieczne przejścia, zaangażowali się w pomoc walczącym na pierwszej linii frontu, dzieci, kobiety i wszyscy inni którzy nie mieli broni budowali barykady, a co najważniejsze ludzie zorganizowali szpitale dla rannych powstańców.

Jakie znaczenie miała akcja " Burza"?

Z militarnego punktu widzenia celem akcji „Burza” była współpraca Polski i Rosji, skierowana przeciwko Niemcom.
Jeśli chodzi o politykę była to próba skłonienia Sowietów (a w szczególności Armii Czerwonej, która wkraczała na nasze terytorium) do uznania polskich praw do ziem II Rzeczpospolitej.

Jaki los spotkał walczących po zakończonym Powstaniu Warszawskim?

Po podpisaniu aktu kapitulacji przez gen. Komorowskiego i zakończeniu walk w Warszawie, powstańcy zgodnie z postanowieniami aktu złożyli broń i wyszli z Warszawy w zwartych formacjach. Następnie zostali wywiezieni do obozów jenieckich w Niemczech. Również ludność cywilna musiała opuścić zniszczoną stolicę. Straty polskie wyniosły ok. 18 tys. zabitych lub zaginionych żołnierzy AK.

Co byśmy dzisiaj zrobili, czy chwycilibyśmy za broń jak młodzi powstańcy?

Zależy to według mnie od wychowania i od personalnego odczucia. Ale też warto pamiętać że nikt z nas nie wie tak naprawde jakby się zachował w czasie wojny bo wojna zmienia i zmusza niekiedy do czynów których nie mielibyśmy pojęcia że jesteśmy w stanie dokonać w czasie pokoju

Jakie nazwy nosiły zgrupowania AK walczące na Żolibożu?

Na Żoliborzu walczyli żołnierze kampani "Żubr" Zgrupowania Armii Krajowej "Żywiciel", Zgrupowanie "Żaglowiec"

Czym była Akcja "Burza" i czy Warszawa miała brać w niej udział od początku?

Akcja "Burza" była operacją wojskową oddziałów AK, wymierzoną przeciwko okupacji niemieckiej (początek operacji przypada na rok 1944 - jej rozpoczęcie ogłoszono 4 stycznia). Chodziło o wyzwolenie się spod okupacji niemieckiej, co, wobec przybywających ze wschodu Rosjan, dawałoby Polakom lepszą podstawę do rokowań pokojowych. Początkowo duże miasta, w tym Warszawa, były wyłączone z zakresu celów, o które należy walczyć (aż do czerwca 1944 roku).